Dzień 25

 

DZIEŃ 4

ADORACJA – NAJOWOCNIEJSZA SŁUŻBA I NAJPŁODNIEJSZA EWANGELIZACJA. MAŁŻONKOWIE I RODZINY APOSTOŁAMI ADORACJI

 

 

Czy istnieje większa radość od uczestniczenia w Eucharystii i adoracji Najświętszego Sakramentu?

Jest tylko jedna radość, która może ją przewyższyć: BYĆ APOSTOŁAMI ADORACJI.

Być apostołami adoracji to znaczy sprawiać, że Jezus będzie bardziej znany i kochany (św. Tereska mawiała: „O Panie, jedyną moją ambicją jest przyczyniać się do tego, żebyś był więcej znany i kochany”[1]).

Być apostołami adoracji to znaczy przyczynić się do tego, że wiele osób zacznie głębiej przeżywać Eucharystię (ile to przyniesie owoców!).

Być apostołami adoracji to znaczy sprawiać, że wiele małżeństw oraz rodzin zostanie uratowanych, odbudowanych i wzmocnionych.

Być apostołami adoracji to najwznioślejsza służba na ziemi. To sprowadzenie nieba na ziemię, ponieważ wpatrywanie się w Boga jest w niebie największą radością świętych.

 

Szczególnie owocnym i potrzebnym dziś rodzajem apostolatu adoracji jest tworzenie kaplic nieustannej lub całodziennej adoracji. Taka kaplica jest darem, ratunkiem i źródłem niezliczonych łask. Adoracja przywraca Bogu pierwsze miejsce, a wtedy Bóg przywraca wszystkiemu innemu swoje właściwe, najlepsze miejsce.

 

 

LIST KONGREGACJI DS. DUCHOWIEŃSTWA

ADORACJA EUCHARYSTYCZNA W INTENCJI UŚWIĘCENIA KAPŁANÓW ORAZ DUCHOWE MACIERZYŃSTWO

Dlatego też – właśnie ze względu na szczególne miejsce i rolę Najświętszej Dziewicy w historii zbawienia — zamierzamy w sposób szczególny zawierzyć Maryi, Matce Najwyższego i Wiecznego Kapłana, wszystkich kapłanów. Chcemy w związku z tym zainicjować w Kościele ruch modlitewny, którego głównym zadaniem będzie całodobowa adoracja eucharystyczna, tak aby z każdego zakątka ziemi wciąż płynęła do Boga modlitwa adoracyjna, dziękczynna, uwielbienia, błagalna i wynagradzająca – a jej głównym celem będzie wypraszanie dostatecznej liczby świętych powołań kapłańskich, a zarazem duchowe towarzyszenie – jako Mistyczne Ciało – poprzez swoiste macierzyństwo duchowe tym wszystkim, którzy zostali powołani do kapłaństwa służebnego i są ontologicznie upodobnieni do jedynego Najwyższego i Wiecznego Kapłana, aby coraz lepiej służyli Jemu i braciom jako ci, którzy są «w» Kościele i zarazem «wobec» Kościoła, działając w imieniu Chrystusa i reprezentując Go jako Głowę, Pasterza i Oblubieńca Kościoła (por. Pastores dabo vobis, 16).

Prosimy przeto wszystkich ordynariuszy diecezji, którzy w szczególny sposób dostrzegają specyfikę i niezastąpioną rolę kapłaństwa sakramentalnego w życiu Kościoła, jak również pilną potrzebę wspólnych działań na rzecz kapłaństwa służebnego, aby w różnych powierzonych im cząstkach ludu Bożego tworzyli i wspierali prawdziwe «wieczerniki», w których duchowni, zakonnicy i świeccy, zjednoczeni w duchu prawdziwej komunii, oddawać się będą modlitwie w formie nieustającej adoracji eucharystycznej, również w duchu szczerego i rzeczywistego wynagrodzenia i oczyszczenia. (...)

 

KONGREGACJA DS. DUCHOWIEŃSTWA

 

 

W Adhortacji Apostolskiej Sacramentum Caritatis Ojciec Święty Benedykt XVI skonkretyzował nieustanne nauczanie Kościoła na temat centralnego miejsca adoracji eucharystycznej w życiu kościelnym, w skutecznym apelu dotyczącym wieczystej adoracji, skierowanym do wszystkich Pasterzy, Biskupów i Kapłanów, i do Ludu Bożego: „Wraz ze zgromadzeniem synodalnym żywo polecam pasterzom Kościoła oraz Ludowi Bożemu praktykę adoracji eucharystycznej, czy to osobistej, czy wspólnotowej. Wielką korzyścią będzie tu odpowiednia katecheza, która wyjaśni wiernym znaczenie tego aktu kultu. Pozwala on głębiej i z większą korzyścią przeżywać samą celebrację liturgiczną. Następnie, na tyle, na ile to jest możliwe, w ośrodkach najbardziej zaludnionych, byłoby stosowne wyznaczenie kościołów oraz oratoriów przeznaczonych właśnie dla wieczystej adoracji”[2]. 

 

Z KSIĄŻKI IN SINU JESU

 

Czwartek, 26 sierpnia 2010 roku 

 

W wielu tabernakulach na świecie, z najróżniejszych przyczyn, czuję się jakby w grobie, ukryty i całkowicie zapomniany. Moje Boskie działanie jest bardzo ograniczone, bo tak niewielu przychodzi, by Mnie adorować, by przyjmować Moją eucharystyczną miłość, a potem przekazywać ją innym duszom. Tam, gdzie jest wiara w Moją realną obecność, tam będzie i adoracja; a gdzie jest adoracja, tam też Moja obecność przyciągnie dusze do Mojego Eucharystycznego Serca i podda je, nawet na odległość, leczącemu działaniu Mojego Eucharystycznego Oblicza. Tam, gdzie jestem wystawiany na ołtarzach, by przyjmować adorację, zadośćuczynienie i towarzystwo Moich przyjaciół – przede wszystkim Moich kapłanów – Moje działanie jest pełne mocy i owoców. Wiara, adoracja i miłość działają jak receptory; przyciągają Moją niewidzialną, lecz realną wszechmoc i uaktywniają ją – w przestrzeni i w czasie. To samo działo się z Moim świętym człowieczeństwem podczas Mojego ziemskiego życia: wiara i miłość Moich przyjaciół przywoływały cnoty Mojej Boskości, a wraz z nimi niewidzialny blask, działający wewnątrz i na zewnątrz dusz, przynoszący uzdrowienie, świętość i łaski nawrócenia. Kiedy jestem w jakimś miejscu adorowany, Moje ukryte działanie w duszach potęguje się w cudowny sposób. Miejsce to staje się centrum, z którego na świat  – znajdujący się w niewoli nienawiści, ciemności i śmierci – emanują miłość, życie i światło. Kaplice adoracji nie są jedynie schronieniem dla pobożnych wiernych. Są one pełnymi blasku ośrodkami intensywnego Boskiego działania, które wychodzi poza mury kaplicy – do domów, szkół i szpitali, a także do ciemnych i zimnych miejsc, w których dusze są zniewalane przez szatana – i przenika serca, uzdrawia chorych i nawołuje do powrotu do domu tych, którzy oddalili się ode Mnie. To właśnie dlatego dzieło nieustannej adoracji – albo choćby dłuższej codziennej adoracji – ma głęboko apostolski charakter i wyróżnia się nadprzyrodzoną owocnością (In Sinu Jesu, s. 241–242).

 

 

Jeśli chcesz – zanotuj swoje odpowiedzi w swoim rekolekcyjnym dzienniku.

 

Zastanówcie się razem, co moglibyście zrobić, aby w Waszej parafii lub najbliższej okolicy było więcej adoracji Najświętszego Sakramentu? Może warto porozmawiać z Księdzem proboszczem? Pamiętajcie, że każde dzieło zaczyna się od modlitwy. 

 

 

Lidia: Adoracja to jest dla mnie przede wszystkim cisza i trwanie przy Jezusie. Mam takie doświadczenie, że kiedy brakuje adoracji, w działaniu pojawia się chaos. Uświadamiam sobie wtedy, że to jest moment, kiedy trzeba się zatrzymać, trzeba zaczerpnąć i oddać swój czas, mimo że tego czasu nam cały czas brakuje. Wiemy jednak, że jeśli w naszym małżeństwie nie będzie czasu na adorację, to wtedy nie wyjdzie ani służba, ani ewangelizacja…

Irek: ...ani relacje…

Lidka: Życie i wyzwania, które niesie przerastają nas, kiedy nie ma w nas tej ciszy, kiedy nie czerpiemy mocy z adoracji. Dlatego aby dobrze służyć, zabiegamy o to, aby znaleźć czas na adorację w naszym małżeństwie.

 

 

Oto propozycje prostych duchowych praktyk:

-       pierwszym krokiem każdego apostoła adoracji jest… regularna adoracja Najświętszego Sakramentu. Trzeba przecież robić to, co głosimy :-). Jeśli więc nie podjęliście jeszcze decyzji o konkretnym czasie w tygodniu przeznaczonym na adorację, to mógłby to być piękny owoc tych rekolekcji; 

-       drugim krokiem apostołów adoracji jest pójście do swojego Księdza proboszcza i wyrażenie swojego pragnienia adoracji oraz chęci pomocy w organizacji adoracji w parafii. Być może w twojej parafii już jest adoracja, a może jeszcze jej nie ma – sprawdź, jak to wygląda i zobacz, czy możesz zrobić coś, aby tej adoracji w parafii było więcej; 

-       jeśli chciałbyś pomóc w rozwoju dzieła tworzenia kaplic nieustannej adoracji prowadzonego przez Fundację Tota Tua – napisz do nas: [email protected]

 

 

 

 

Weź ze sobą to jedno zdanie, które Bóg wypowiedział do Ciebie, rozważaj je w sercu i powtarzaj wielokrotnie, aż do następnego rozważania, aby wniknęło jak najgłębiej do Twojej duszy: „Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść” (Mt 22,2–3).

[1] O. Łukasz Kasperek OCD, Dlaczego kocham Cię, Maryjo? Najświętsza Maryja Panna w życiu i duchowości św. Teresy od Dzieciątka Jezus, Oficjalna strona Rodziny Szkaplerznej Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych: http://szkaplerz.pl/, 17 lipca 2005, http://szkaplerz.pl/szata/index.php?go=konf06, dostęp 10.02.2022.
[2] Kard. Claudio Hummes, Abp Mauro Piacenza, List Kongregacji ds. Duchowieństwa z 8 grudnia 2007, Adoracja Eucharystyczna w intencji uświęcenia Kapłanów i duchowe macierzyństwo, https://www.ogrodwdziecznosci.pl/wp-content/uploads/2021/01/2009_06-Adoracja-Eucharystyczna-w-intencji-uswiecenia-Kaplanow-Kongregacja-Ds.-Duchowienstwa2.pdf, s. 2, dostęp: 10.02.2022